جمعه, ۴ فروردين ۱۳۹۶، ۰۷:۲۶ ب.ظ
شعر از شمس لنگرودی
به همین گونه شعر می نویسم
مدادم را در دستم می گیرم
و می نویسم باران ...
دیگر پروانه و باد
خود می دانند پاییز است یا بهار
من تنها گاه گاهی
خورشیدی از گوشه ی چشمم
به جانب شان می فرستم
و اگر طوفانی برخیزد
و آب ها و برگ های سیاه را با خود ببرد
با من نیست !
به همان گونه که
اکنون گل سرخی
بر یقه ی پیراهن تان روییده ست ...
#شمس_لنگرودی
