تکه شعر از مهری رحمانی

 

 

تا آمدم به دنیا بیایم
پاییز شد
ریختم روی برگ ... روی رنگ
افتادم در آغوش باد
باران آمد
تا مادر سرمه کشید بر چشمم از آفتاب
شب ریخت در دونقطه ی سیاه
خون سپید زنی در دهانم به خواب رفت
مردی رو به پنجره سیگار می کشید
تا آمدم راه بیفتم . . . زمین مرا خورد
گریه ام ریخت
در چاردردِ تولدی دیگر
برادرم زمستان شد
روی دستِ برفی سنگین
مادر پر بود از درد و شیر
ما همه آمدیم به دنیایی که نیامد
مادر به پای ما . . . روح شد
وما هیچ یک
به چاردردِ او راضی نبودیم
گرچه من هنوز آمدن را دوست دارم
مثل آمدن تو
و اندوهی که سرشارم می کند

#مهری_رحمانی