شعر و متن عاشقانه

داخل کوچه راه می رفتم
کوچه ای با دلی پر از فریاد
کوچه ای که قدم قدم با آه
خبر از خاطرات خود می داد

پشت بن بست کوچه مان مردی
باغ زیبا و با صفایی داشت
باغ در کوچه ها قدم می زد
با نسیمش برو بیایی داشت

زندگی در حیاط ما می زیست
با درختان تاک و توت و انار
حوض و ماهی گلی، کبوتر و مرغ
با گلستانی از تبار بهار

با دوچرخه سواری و تیله
با شنا توی حوض و گل کوچک
کودکی هایمان ورق می خورد
با مجلات رشد یا پوپک

زندگی مشکلات خود را داشت
همه جویای حال هم بودند
هیچ کس از نفس نمی افتاد
چون که همواره بال هم بودند

درد دل را برای همسایه
که غریبه نبود می بردند
جای غم در حیاط خانه ما
می نشستند توت می خوردند

مرد بقال کوچه با نسیه
نقد می کرد مهربانی را
پدرم در کلاس قرآنش
یاد می داد جاودانی را

زندگی می گذشت مثل قطار
که سر کوچه رفت و آمد داشت
یاد دارم که ذوق می کردیم
لحظاتی که بوق ممتد داشت

تا رسیدم به خانه فهمیدم
خاطراتم... گذشت... ویران شد
هر کسی رفته توی لاک خودش
باغ هم کوچه شد خیابان شد

کاش می شد دوباره می دیدم
زندگی با طراوت و زیباست
کوچه ما هنوز بن بست است
دل ما هم به وسعت دریاست

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
❏ #محمدحسین_فیض_اخلاقی